Osoba składająca pozew do sądu (np. o rozwód) lub wniosek (np. o udział w spadku), ma prawo wskazać w każdym z pism dowody świadczące o jej racjach. Dowody to nie tylko dołączane dokumenty, ale także zeznania świadków. Również w sprawach karnych już w akcie oskarżenia tworzy się listę osób, które muszą zeznawać na rozprawie w charakterze świadków. Zdarza się często, że świadkami są ludzie bliscy oby stron (czyli powoda i pozwanego lub oskarżonego). Przepisy nie zakazują powoływania świadków z bliższej lub dalszej rodziny, jednak niektórzy bliscy mogą odmówić składania zeznań.
Przy składaniu pozwu lub wniosku do sądu i wskazując świadka, musimy podać jego dane. Również w czasie już trwającej rozprawy możemy poprosić sąd o powołanie świadka. Podane przez nas dane wskazanej osoby po wyrażeniu przez sąd zgody zostaną zaprotokołowane. Oprócz nazwiska i adresu świadka musimy określić na jaką okoliczność go powołujemy. Świadek jednak ma prawo do odmowy składania zeznań jeśli jest osobą bliską powoda lub pozwanego. Ważne jest to, że nawet jeżeli zostaniemy wezwani jako świadek i mamy zamiar skorzystać z prawa do odmowy składania zeznań, to i tak musimy się w sądzie stawić. Nie jesteśmy nigdy zwolnieni z tego obowiązku. Gdy świadek nie stawi się w sądzie, przysługuje mu prawo do usprawiedliwienia swojej nieobecności w przeciągu siedmiu dni. W przeciwnym razie sąd może nałożyć na taką osobę kary grzywny a nawet zarządzić przymusowe doprowadzenie przez policję.
W kierowanym do sądu akcie oskarżania znajduje się lista świadków sporządzona przez prokuratora. Oskarżony ma prawo wezwać swojego świadka podczas rozprawy. I również w przypadku sprawy karnej osoby najbliższe mają prawo odmówić zeznań.
Członkowie rodziny mogą występować w sądzie także jako pełnomocnicy swoich bliskich. Gdy mamy do czynienia ze sprawą rodzinną lub innym powództwem cywilnym, to pełnomocnikiem może zostać osoba z rodziny (rodzic, małżonek, pełnoletnie dziecko). Oczywiście jest to możliwie jeżeli dana osoba nie występuje w tej samej sprawie jako strona przeciwna. Pełnomocnictwo może być udzielone na piśmie lub ustnie (wtedy jest zapisywane podczas rozprawy do protokołu). Za pełnomocnictwo udzielone członkowi rodziny trzeba zapłacić. Opłatę skarbową wnosi się wtedy na rachunek bankowy sądu lub urzędu miasta i gminy (przy postepowaniu administracyjnym). Członek rodziny nie może zostać pełnomocnikiem jedynie w sprawach toczących się przed Sądem Najwyższym. W takich wypadkach reprezentować oskarżonego może jedynie zawodowy prawnik. Również w postępowaniu administracyjnym – na przykład w urzędzie gminy – obowiązują powyższe zasady.
Istnieje jeszcze funkcja tak zwanego „pełnomocnika do doręczeń”. Osoba powołana do takiego pełnomocnictwa odpowiedzialna jest za odbiór korespondencji kierowanej z sądu lub osoby będącej jedną ze stron postępowania. Taka funkcja jest nadawana na przykład w sytuacjach gdy osoba pozwana w Polsce musi tymczasowo udać się za granicę lub z innych przyczyn będzie znajdować się poza miejscem zameldowania.