Przy zmianie reżimu lub bardzo dużym poparciu społecznym dla rządu – praktycznie wszystkie zmiany, zarówno w zakresie kodeksów prawniczych jak i aktów normatywnych, są możliwe. W ten sposób władza jest w stanie bardzo ostro kreować rzeczywistość prawną i zmieniać sposób, w jaki sędziowie będą zobowiązani do orzekania przez kolejne lata. W istocie jednak, w teorii tego samego prawa i państwa dość powszechne jest założenie, graniczące z przekonaniem o słuszności zastosowania prawa naturalnego w pisaniu kodeksów, że to Naród sprawuje rzeczywistą władzę.
I chociaż jest to bardzo wielorako rozumiane i jeszcze inaczej realizowane w praktyce przez różne państwa i Narody – to w rzeczywistości i państwo i prawo powinno zostać ukształtowane według woli i potrzeb Narodu, z poszanowaniem jednak pewnych absolutnych kanonów. O kanonach zarówno prawa jak i państwa bardzo wiele mówią prawa naturalne, takie jak przyrodzona godność człowieka i prawo do życia w pokoju. W rzeczywistości jednak zrealizowanie tych najbardziej pryncypialnych obowiązków, jakie państwo nakłada samo na siebie poprzez tworzone akty prawne, bywa bardzo trudne.
Często niemożliwe jest względu na ograniczenia militarne, finansowe czy geopolityczne – niemniej nawet w trudnych chwilach państwowości obywatele potrzebują jasnego zapewnienia o tym, że wszyscy są równi wobec prawa. Z tych zasad wynika nie tylko posiadanie tych samych przywilejów przed sądem, ale także zapisana w prawie każdym akcie prawnym świata zasada poszanowania i tolerancji dla innych poglądów. Polityczne, religijne, a nawet seksualne czy kulturowe różnice, nie mogą być w żadnym współczesnym i szanującym się demokratycznym państwie prawa powodem do najmniejszej nawet dyskryminacji.
W państwach liberalnej demokracji istnieje bardzo jasny i hierarchiczny podział aktów prawnych, który ma zapewnić odpowiednie mocowanie kolejnych decyzji różnych rządów, samorządów i organów władzy wybieranych lub obsadzanych. Konstytucja stoi zawsze najwyżej i w niej zapisane są prawa bardzo ogólnikowe – w dokumencie tym próżno szukać konkretnych zapisów o tym, na jakie resorty ma się dzielić Armia, lub ile klas powinno być w szkołach podstawowych. W tym Akcie Normatywnym najwyższej rangi znajdują się co najwyżej zapisy o tym, że Armia ma kierować się określonymi zasadami, przez kogo jest kierowana i po co została powołana.
W kwestii edukacji, Konstytucja może chociażby stanowić o tym, że wszyscy obywatele w kraju do konkretnego wieku zobowiązani są do nauki, a państwo zobowiązuje się do stworzenia całkowicie powszechnego i równego systemu kształcenia. Dopiero ustawy, pisane i nowelizowane przez różne rządy i partie polityczne, mogą w detalach i szczegółach opisywać, jak ma wyglądać praca nauczyciela czy żołnierza. Pod nimi znajdują się rozporządzenia, które uszczegóławiają konkretne wytyczne ustaw. Żaden z zapisów znajdujących się w dokumentach niższego rzędu nie może stać w sprzeczności z tym, co mówi Konstytucja – inaczej zapisy te tracą jakąkolwiek prawniczą moc sprawczą.