W świecie teoretyków i filozofów prawa bardzo ważne są zagadnienia państwowości. Wspólne podstawy leżące u głównych zagadnień państwowości i prawa sprawiają, że często zupełnie intuicyjnie odróżniamy to, co należy do przymiotów danego państwa, a co jest wyłącznie emanacją prawa. Właściwe umocowanie większości regulacji prawnych jest tylko tak poważne, jak determinacja i wola polityczna do jego utrzymania. Jeśli konkretna władza ma ogromną przewagę we wszystkich organach trójpodziału władzy, a dodatkowo nie ma oporu społecznego – dokonać może absolutnie wszystkich, nawet najbardziej rewolucyjnych zmian.
Problematyczne dla niejednego obywatela jest zrozumienie pewnych bardzo skomplikowanych norm prawnych. Ustawowe zapisy bywają mało czytelne, ale dodatkowo w różnych aktach istnieją zapisy kompletnie ze sobą sprzeczne. O tym, że prawo pozostawia wielkie pole do interpretacji i argumentacji świadczą chociażby narastające konflikty między różnymi obozami politycznymi wspieranymi przez równie doświadczonych profesorów prawa. Każdy ma na poparcie swojego wielkiego wykształcenia najróżniejsze referencje, ale ich ogląd tej samej sytuacji i orzecznictwo w identycznie wyglądających sprawach – mogą różnić się wyjątkowo mocno.
W tej sytuacji warto odpowiedzieć sobie na pytanie – kto ostatecznie kształtuje prawo i w jaki sposób prawo może być ponad państwem, jeśli to państwo tworzy aktualnie obowiązującą wykładnię prawa. Skoro to politycy powoływani do rządu przez obywateli w wolnych wyborach mogą niemalże dowolnie kreować ustawy – tak długo jak te zgodne są z Konstytucją, to ostatecznie politycy wydają się ważniejsi od sędziów. Sędziowie będą bowiem orzekali tak, jak zmuszą ich do tego konkretne zapisy ustaw i kodeksów.
Teoretycznie takim buforem bezpieczeństwa, który ma na celu blokowanie wszelkich niezgodnych z dobrem Narodu zmian przez chwilowo rządzącą ekipę, jest Trybunał Konstytucyjny. Konstytucja, która jest w Państwie najważniejszym aktem prawnym, mówi tylko i wyłącznie o pewnych kanonach, najważniejszych aspektach – jak utrzymanie i organizacja Armii, prawo do edukacji i opieki zdrowotnej, tolerancja światopoglądowa. Żaden akt prawny, który pisany jest przez kogokolwiek po przyjęciu Konstytucji, musiał być całkowicie zgodny z tymi licznymi wytycznymi zapisanymi w akcie normatywnym.
Dlatego tylko i wyłącznie całkowita niezależność Trybunału Konstytucyjnego i absolutne przestrzeganie jego ostatecznych orzeczeń, jest w stanie zagwarantować w państwie liberalnej demokracji odpowiedni wentyl, którym uchodzić będą wszelkie ostatecznie nierozstrzygnięte spory. A ponieważ do sporów zarówno na gruncie społecznym, ekonomicznym jak i politycznym oraz kulturowym dochodzi coraz częściej – coraz częściej liczy się prawidłowe odnoszenie danego problemu do ostatecznej wyroczni, jaką w państwie jest Konstytucja. Gdyby Trybunał przestał funkcjonować lub funkcjonował w sposób niezgodny z jego misją, wtedy w Państwie możliwe byłyby praktycznie każde przemiany – najpewniej jednak te złe.