Przez długi czas przepisy Kodeksu Pracy określające zasady, warunki i terminy poszczególnych umów o pracę nie były aż tak drastycznie zmieniane. Nowelizacje oczywiście były, ciągle pojawiały się jakieś zmiany, dokładano dodatkowe treści, znoszono uchwalone wcześniej przepisy. Chcąc posiadać jednak aktualną wiedzę o przysługujących prawach i obowiązkach jako pracowników warto śledzić każdą nowelizację przepisów prawa pracy.
W 2015 roku, a dokładniej w czerwcu wprowadzono pewne zmiany w przepisach prawa pracy, które obowiązują od 22 lutego 2016 roku. Zmiana dotyczy głównie umowy na czas określony. Do tej pory nie było konkretnego przepisu, który określałby maksymalny czas, na który może być zawarta umowa na czas określony. Chcąc jednak bliżej przyjrzeć się temu zagadnieniu warto byłoby zerknąć do orzecznictwa Sądu Najwyższego – przepisy jednak nie określały konkretnej długości takiej umowy. Za to wyraźnie wskazywały, że umowę na czas określony można zawrzeć dwukrotnie z danym pracownikiem, a trzecia umowa nawet zawarta na czas określony z mocy samego prawa staje się umową zawartą na czas nieokreślony, chociaż zawierając trzecią z kolei umowę o pracę na czas określony pracodawca narusza obowiązujące w Polsce prawo.
Z praktyki można powiedzieć, że zwykle umowy na czas określony zawierane były na okres roku, dwóch lat. W sporadycznych przypadkach zdarzało się, że umowę zawarto na okres 5 lat.
Jednak od 22 lutego 2016 roku uregulowania prawne w tej kwestii się zmieniły i jeśli chodzi o umowę o pracę zawartą na okres próbny to obowiązuje obecnie zasada 3-33. Jak ją rozumieć? Otóż pracodawca może zawrzeć z danym pracownikiem nie dwie a trzy umowy na czas określony ale – uwaga – ich łączny czas trwania nie może przekroczyć 33 miesięcy, a zatem 2 lat i 9 miesięcy.
Każdy pracodawca więc powinien na bieżąco śledzić wszelkie nowelizacje i najdrobniejsze zmiany w prawie pracy, aby móc w odpowiednim momencie przy użyciu odpowiedniego aneksu do umowy wprowadzić uregulowania zgodne z obecnym stanem prawnym.